Frauke onderging het als eerste. Een masker van ons gezicht in gips. Het was er stil onder dat masker. We spraken codetaal af. Zo konden we Frauke steeds vragen stellen waarop ze ja of nee tikte op tafel. Frauke had last van prikkende ogen maar doorstond het hele proces dapper. Nu weet iedereen hoe het moet. Volgende week doen we dit met elkaar.